To stało się już chyba tradycją, że w najbardziej roześmiany dzień w roku nie może zabraknąć nas w zakopiańskim Aquaparku. Gdy tylko karty kalendarza zaczynają wskazywać czerwiec, a ceny truskawek obniżają się do kwot nie wywołujących płaczu naszych portfeli, „Sekcja Robotyki ZSHT” montuje uszczelnienia do swoich najlepszych robotów. Powód? Dzień Dziecka w Aquapraku oznacza mnóstwo wody, śmiechu i radości. Także i w tym roku nie zawiedliśmy, stawiając się na miejscu w pełnym uzbrojeniu… w naszej wyjątkowe konstrukcje.
20 i 21 marca to wyjątkowe dni zarówno dla naszej sekcji, jak i całej szkoły. Także i w tym roku były one niezwykle intensywne, barwne, może nawet odrobinkę szalone, ale z pewnością pełne uśmiechów, pozytywnych zaskoczeń i licznych zachwytów. W tych dniach otwieramy zarówno drzwi naszej szkoły dla wszystkich chętnych nas odwiedzić, jak i nasze głowy na cuda, jakie niesie ze sobą wspaniały świat nauki.
Nasz robot od zawsze (a więc odkąd powstał, czyli stosunkowo niedawno) miał jedno gorące marzenie: wyginać śmiało… drut 😉 I my bardzo w realizacji tego marzenia pomóc chcemy. Czasem jednak zdarza się tak, że rzeczywistość pędzi szybciej niż nasze górnolotne i ambitne plany. Z tego tez powodu prezentujemy państwu nasze dzieło w wersji… pół. Niestety zamysł przerósł terminy i nie zdążyliśmy stworzyć naszego nowego dzieła na czas Festiwalu Nauki.
Mówią, że stara miłość nie rdzewieje… i wiecie co jeszcze nie rdzewieje? Nasze roboty. Pewnie ma to związek z faktem, że ich części są z tworzywa sztucznego. Uznaliśmy więc, że wykonamy sentymentalną podróż do korzeni naszej sekcji i przywrócimy blask jednego z naszych pierwszych robotów – robotycznej ręce. Nie musimy chyba wspominać, dlaczego to właśnie on, zajmuje szczególne miejsce w sercu naszych konstruktorów. Podpowiedź – rzućcie okiem na logo naszej sekcji.
Ostatnimi czasy głośno we wszechświecie o rękawicy robiącej międzygalaktyczne porządki. Podobno wystarczy zrobić pstryk i… pozamiatane. Dokładnie w połowie pozamiatane.
Uznaliśmy, że nie godzi się, aby tak potężny artefakt nie miał konkurenta. Wszak czy ktoś z Was słyszał o licencji na… pstrykanie? Podjęliśmy więc wyzwanie i uznaliśmy, że pora podnieść rzuconą przez Thanosa rękawice… oczywiście w sensie metaforycznym, gdyż tak łatwo swojego złotego cacka on nie zrzuci.
